हिलो, काँडा र युद्ध !
शशिकिरण
मलाइ कमल मन पर्छ ,
हिलो र खाडी हैन ।
मलाइ गुलाब मन पर्छ ,
काँडा र माली हैन ।
रित्तिएर कुरुप बन्दै गएका ,
मेरा जिजिबिषाहरुमा जब कमल रोपियो ,
निस्सार मेरो सयनकक्षमा जब गुलाब छरियो ,
जीवन पनि सुन्दर भो !
सपना पनि रंगिन भो !
अब तिमिनै भन ?
यो सुन्दर जिबन र रंगिन सपनामा ,
हिलो र काँडा ,
खाडी र माली ,
कसरी अटाउन सक्छ?
त्यो फोहरी हिलो , घोच्ने काँडा ।
त्यो बेकामे खाडी , असभ्य माली ।
मेरो समृद्धिले कमल मात्र चिन्दछ ।
मेरो भब्यताले गुलाब मात्र बुझ्दछ ।
पर .. कन्टेनरमा मिल्काउ फोहरी हिलो ,
डढेलोमा सल्काउ घोच्ने काँडा ,
डोजर लाएर सम्याउ बेकामे खाडी ।
एउटा नयाँ मुद्धा लाएर ,
पन्छाउ त्यो असभ्य माली।
मलाइ सेतो कमलमात्रै मन पर्छ ।
मलाई रातो गुलाब मात्रै मन पर्छ ।
आजकल मलाइ गणतन्त्र मन पर्छ,
युद्ध र सहिद हैन ।
मलाइ झन धेर अवसर पृय लाग्छ ,
बलिदान र रगत हैन ।
दरबारिया अत्याचार चिर्दै ,
जब गणतन्त्र फुल्यो !
काल कोठरी फुटाल्दै ,
जब अवसर चम्कियो !
तिम्रो रक्तमुच्छेल काँधमा उभ्भिएको ,
मेरो १९ दिन मात्रै महान ,
म बिनाको तिम्रो दसक बेकार ।
तिम्रो गौरव एउटा झूर कहानी !
मेरो बठयाई एउटा हिट कहानी !
मृत्यु र पीडा मात्रै बोकेको ,
त्यो कहालीलाग्दो युद्ध ।
अनि आतंक ओकल्ने सहिदहरु !
जम्मै संगै बोकेर म कसरी हिंडू ?
मलाइ त कमल मात्रै मन पर्छ ।
हिलो र खाडी हैन ।
मलाई त गुलाब मात्रै मन पर्छ ।
काँडा र माली हैन ।
अब आउने फाल्गुन १ ले ,
हिलो, काँडा, र सहिद जम्मा पारेर ,
कमल , गुलाब र गणतन्त्र मात्रै रुचाउने,
बैमान महत्वाकांक्षाका बिरुद्ध ,
अर्को जनयुद्धको उदघोष गर्न पर्छ ।
र तिन्को कानको जाली फुट्ने गरी सम्झाउनु पर्छ ,
मुर्ख मनुवा !
हिलो र खाडी बिना ,
कमल कहा फुल्छ !?
काँडा र माली विना ,
गुलाब कहाँ खेल्छ !?
युद्ध र सहिद विना ,
गणतन्त्र कहाँ खुल्छ !?
(महान जनयुद्ध दिबसको स्मृतिमा )
लेखक= शशिकिरण
