अर्जुन काफ्ले, पथरी
मोरङको पथरी शनिश्चरेमा दोस्रो पथरीशनिश्चरे गोल्डकपको उद्घाटन समारोहको मञ्चमा विशेष सम्मान कार्यक्रम सुरु भयो। पथरी ११ फुटबल क्लबले उत्कृष्ट वर्ष खेलाडीका रूपमा आफ्ना पूर्व कप्तान मीन धिमाललाई सम्मान गर्न लागेको घोषणा गर्यो । तर त्यो क्षणमा जसलाई सम्मान दिइँदै थियो — मीन आफैं हजारौं माइल टाढा, मलेसियामा रोजगारीका क्रममा थिए। मीन धिमालले पथरीका गल्लीमै फुटबल सिकेका थिए । पथरीका धुलाम्मे मैदानमै उनले बल हानेका थिए।स्थानीय प्रतियोगिताहरूमा उनलाई सबैले “खम्बा जस्तो डिफेन्स” भनेर चिन्दथे। मैदानमा उनको जोश, र क्लबप्रतिको निष्ठा बेग्लै थियो।
पथरी ११ फुटबल क्लबको जर्सी लगाएर उनले दर्जनौं खेल खेले, जिते । पथरी ११ को मात्र जर्सी पहिरिएनन् मीनले थ्री स्टार क्लबबाट ३ वर्ष ए डिभिजन लिग पनि खेले । त्यसो त डिफेन्स लाइनमा सधै तदारुक रहने मीनले नेपाल र भारतका धेरै रंगशालमा खेल कौशल देखाए । लिग नहुने र नियमित फुटबल नभए पछि उनी बिदेशिन बाध्य भए । तर जीवन हरेकको लागि एउटै मैदान हुँदैन ३ महिना अघि मीन रोजगारको खोजीमा मलेसिया उडे। फुटबलको माया त अझै मनमा थियो, तर जिम्मेवारी ठूलो बनिसकेको थियो — आमाबुबाको सपना पूरा गर्ने। तर उनी मलेसियामा पनि फुटवल नै खेल्दैछन मलेसिया कै नेपाली क्लब हिमालयन एफ सि बाट ।
दोस्रो पथरी शनिश्चरे गोल्डकपमा आयोजक क्लबले उनको योगदान सम्झँदै उत्कृष्ट वर्ष खेलाडीको सम्मान मीनलाई दिने निर्णय गर्यो। तर त्यही भीडको बिचमा, स्टेजको अगाडि मीनका बुवा र आमाको अनुहारमा मिश्रित भावनाको छाल थियो — गर्व र अभावको। क्लबका सचिव केशर राईले मञ्चबाट भने, “मीन हाम्रा गौरव हुन्। उनी आज मलेसियामा छन्, तर उनको योगदान अतुलनीय छ ।
मीनका बुवाआमालाई पथरीशनिश्चरे नगर प्रमुख मोहन तुम्वापो र क्लबका अध्यक्ष सुमन बिकले सम्मानपत्र र रु. २५,००० हस्तान्तरण गरे । छोराको सम्मान थापेपछि मैदानको बिचमा पुगेकी मीनकी आमाको आखामा आँसु छल्किएको थियो । मलेसियाबाट मीनले फेसबुकमा लेखे यहि दिनको प्रतीक्षामा थिएँ । उनले प्रतिक्रिया दिदै भने “मैदानमा म छैन, तर मेरो आमाबुबाले त्यो सम्मान थाप्दा गर्व गर्छु।
“मीन त्यस्तो खेलाडी थिए जसले हार्दासमेत खेलप्रति प्रेम घटाउँथेन्। क्लबका कोच अर्जुन बस्नेतले भने “उनले पुरस्कारको लागि होइन, क्लबको लागि खेल्थे।” लामो समयसम्म मीनले पथरी ११ फुटवल क्लबको कप्तानी गरे । उनको कप्तानीमा पथरी ११ ले पूर्वका धेरै गोल्डकपमा सहभागिता जनायो भने केही उपाधि भित्र्याउन सक्यो ।
मीनको कथाले देखाउँछ — परदेशमा पसिना बगाउने हजारौं युवाहरूको साझा पीडा र गर्व। उनीहरू देश बाहिर छन्, तर देशभित्रका सपनाहरूका लागि नै लडिरहेका छन । मीन मलेसियामा भए पनि पथरीको माटोले उनलाई सम्झिरहेछ, र त्यो माटोमै उनका आमाबुबाले बुझेको सम्मानपत्र अहिले उनको सपनाको नयाँ अध्याय बनेको छ।
एन्फाले लिग नगर्दा धेरै खेलाडी बिदेशिन परेको छ । यदि आज नियमित फुटवल थियो भने मीनले त्यो सम्मान आफै थाप्न पुग्ने थिए ।
