संक्रमितको हाँसो र आँसुसँगै रोएका स्वास्थ्यकर्मी

कोरोना संक्रमितको उपचारमा दैनिक ६ घण्टासम्म खटिने गरिमा बिरामी हाँस्दा सँगै हाँस्छिन्, बिरामी रुँदा सँगै रुन्छिन्। आफूले भोक, प्यास, निद्रा केही नभनी उपचार गरेर ठिक भएको बिरामी देख्दा उनलाई आफू स्वास्थ्यकर्मी भएकोमा गर्व लाग्छ। त्यस्तै हजारौ कोसिस गर्दा पनि ज्यान गुमाएका कोरोना संक्रमितको अनुहार हेर्दा उनलाई लाचार महसुस हुन्छ।

कोभिड हस्पिटलमा कार्यरत गरिमा हाल अस्पतालकै क्वाटरमा बस्छिन्। संक्रमितको उपचार गर्न एचडियुभित्र प्रवेश गर्नुअघि उनले सधैं संक्रमितको अवस्थामा सुधार ल्याउने प्रण गरेर छिर्ने गरेको बताइन्। ‘कसरी हुन्छ आज यो बिरामीलाई ठिक पार्न पाए अथवा यो बिरामीलाई अलि कम भइदिए कस्तो खुसी हुनेथिएँ भन्ने लाग्छ। अनि भित्र गएर आफ्ना सबै दुःख र समस्यालाई बिर्सेर उहाँहरूको दुःखमा दुख्छु, उहाँहरूको खुसीमा हाँस्छु,’ उनले भनिन्।

कोभिड वार्डमा बिरामीलाई सम्झाएर आउने उनी आफैं मानसिक रुपमा कमजोर भएको महसुस गर्ने गरेको बताँउछिन्।‘दिनप्रतिदिन पिपिईभित्र निसास्सिएर बिरामीको उपचारमा खटिँदा एक दुई दिन त कतै पर जान पाए पनि हुन्थ्यो जस्तो लाग्छ। तर फेरि बिरामीको उपचार गर्नुपर्छ जस्तो लाग्छ त्यसैले छोडेर जान सकिँदैन। तर हामी बाहिरबाट जति नै बलियो देखिए पनि भित्र भित्रै मानसिक रुपमा कमजोर भएका छौं,’ उनले पीडा सुनाइन्। समय समयमा स्वास्थ्यकर्मीमाथि भएको दुर्व्यवहारको घटनाले भने निराश बनाउने भन्दै गरिमा पिरोलिन्छिन्।

त्यहि कार्यृरत स्वास्थ्यकर्मी इशा बस्नेतलाई आफू स्वास्थ्यकर्मी बनेर सफल भएको अहिले महसुस हुँदै छ। उनलाई यतिबेला कोरोना संक्रमितको उपचारमा खटिन पाउँदा खुसी लागेको छ। नलागोस् पनि कसरी ? उनले आफूले उपचार गरेका धेरै बिरामीको आशीर्वाद जो पाएकी छन्।

‘अस्पताल आउनुअघि आफ्नो जेजति दुःख समस्या भए पनि भित्र पसेर बिरामी देखिसकेपछि उहाँहरूसँगै भुलिन्छ। कुनै बिरामीले मलाई अलि सन्चो भयोभन्दा मात्रै पनि यत्तिकै मन खुसी हुन्छ,’ उनले भनिन्। बिरामीसँगै हाँस्ने अनि रुने उनलाई कहिलेकाहीँ आफू भित्रबाट कमजोर भएको भान भने हुन्छ। बिरामीलाई सम्झाई बुझाई गरेर हौसला दिने स्वास्थ्यकर्मीलाई हौसला दिने कोही नभएको उनी गुनासो पनि गर्छिन्।

‘एक त ६ घण्टादेखि लामो समय सम्मको ड्युटीमा पिपिईभित्र गुम्सिनुपर्छ। कतिबेला पिपिई फालेर सास फेरौंजस्तो भएको हुन्छ। त्यहीमाथि अस्पतालमा काम सकेर बस्दा त्यहीँको झल्कोले सताउँछ,’ उनले भनिन्। स्वास्थ्यकर्मीलाई पनि मानसिक परामर्शको आवश्यकता रहेको उनको भनाइ छ।

हिजो कोरोना अस्पतालमा कार्यरत सिनियर स्वास्थ्यकर्मी कोपिला खतिवडाको आँखामा खुशीका आँसु थिए । कोपिलाको मन सोमबार प्रफुल्लित मुद्रामा हुनुको कारण एकदमै नाजुक अवस्थामा अस्पताल भर्ना भएका भएक ७६ बर्षीय नुनोदेवी थापालाई अस्पतालबाट सञ्चो बनाएर पठाउँदाको हो ।

सङ्क्रमितलाई सञ्चो बनाएर पठाउँदा खुशीको सीमा नरहेको कोपिलाले बताईन् । “जब कोही बिरामी, सहकर्मी वा कसैले तैँले त राम्रो काम गरेकी छस् भन्नुहुन्छ, तब जिउँदै स्वर्ग पुगेको अनुभव हुन्छ,”, उनले भनिन, “बिरामीको एक मुस्कानले बिरामी पुनः स्वस्थ अवस्थामा पुगेपछि अनि अन्तर्मनले सारा दुःख भुलेर नयाँ जोसको सिर्जना गर्छ र युद्ध जितेर घर फर्किएझैँ लाग्छ ।”

डाक्टर राजकुमार चौधरीका अनुसार विगत दुई महिनादेखी सन्चालनमा आएको राजघाटको कोभिड हस्पिटलबाट ६० जना कोरोना बिरामी निको भईसकेको छन् । उर्लाबारी नगरपालिकाद्धारा सन्चालित कोभिड हस्पिटलमा खान बस्न तथा लाखौंको उपचार निशुल्क छ ।