छिमेकमा दमकल आउदा पथरीमा आगो लाग्यो

छिमेकमा दमकल आउदा पथरीमा आगो लाग्यो

नेपाली कथानाक चलचित्र ‘सगुन’ को गितले भनेझै आगो लाग्यो दिलैमा दमकल बोलाइदेउ………………… तर खै दमकल ?

यो गीतको भावलाई मन्थन गर्ने हो भने यहा दुई प्रेमिल जोडिहरुको सुरुवाती प्रेम सम्वन्धलाई दर्शाएको पाउछौँ । कसै प्रति असाध्यै धेरै मायाको अनुभुति हुदा मनभित्रको दुरदराजमा उनलाई देखेर, सम्झेर वा कल्पेर मनमा उठ्ने भावलहरहरु प्रस्फुटित भएको आभाष हुन्छ ।

हो केही हद सम्म माया प्रेममा पर्दा चाहानको राप तापले दिलमा आगो झै सम्झना र कल्पनाका लहरहरु डडेलो सल्केझै सल्कीन्छन् । अनि त्यो सल्केको आगो उनको आवाजले नाई, नाई भन्दा भन्दै पनि हाउभाउ, आखाको इसारा र व्यावहारले भावनाको भर्‍याङ चढ्दै ग्रिन सिग्नल दिन्छ र निभेपछि कुनै मानविय, आर्थिक, भौतिक र सामुदायिक क्षति नभई जिन्दगीमा थप सुन्दरता थप्ने सुर कस्छ, तर, यहाँ कथा फरक छ ।

यहाँ त दिलमा हैन जिन्दगी भरिको कमाईले जोडतोड गरेर राखेको घर, अन्नपात भनु या अन्य कुनै आफुले आर्जेको धनमालमा चैत्रमासको खडेरीसंगै फैलन सक्ने आगोको लप्काले क्षणभरमै खरानी बनाउछ । लागेको आागो निभाउने दमकल बोलाउन पनि छिमेकिहरुकै भरमा बस्नु पर्दा कसैको मायाले भन्दा पनि यति बेला पथरी शनिश्चरे वासीहरुको दमकल अभावले मनमा आगो सल्केको छ ।

आम जनताको मनमा सुख्खा मौसमका कारण पैदा भएको आग्लागीको भय दनदनी बलिरहदा पनि स्थानीय सरकार भने कुनै तयारी विना चिउँडोमा हत्केलाको तक्मा अडेसा लगाएर टोलाईरहेको छ…………… ।

स्थानिय जनताको विकाश र समृद्धिको सारथी बन्न स्थानियको मतदानबाट चुनिएर आएका जनप्रतिनिधिहरुले स्थानिय जनताहरुको मनमा भयको डडेलो दनदनी भैरहदा सम्म पनि त्यसलाई महसुस गर्न सकेका छैनन् ।

यो तीन वर्षको समयमा जनप्रतिनिधिहरु आएपछि थुप्रै व्यावसायिक पसलहरुको रिबीन काटे, आगलागीबाट जोखीममा रहेका फुसका छानाहरु पनि हटाउने कार्यको थालनी गरी जस्तापाताको छाना लगाउने कार्यपनि गरे दार्जनौँ पुलपुलेसा र बाटोघाटोको शिलान्यास गरे तर तिनै आफैले रिविन काटेको व्यावसायिक घरनाहरु र जस्तापाताले रंगिएका छानाहरुमा सुख्खा मौसमसका कारण हुन सक्ने आगलागीले जीवनभरको जोडजामलाई क्षणभरमै खरानी बनाउछ । आफ्नै नगरवासीको उठिवास लाग्ने बेलामा त्यसको संरक्षण गर्नु पनि हाम्रो दायित्व हो भन्ने कुरा भने जनप्रतिनिधीले भुसुक्कै विर्सिए ।

हुन त पहिलो पटक निर्वाचित भएर आएका जनप्रतिनिधिहरुले कसरी काम गर्ने हो भन्ने मेलोमेसो थाह पाउदा पाउदै पहिलो वर्ष यतिकै सकियो । दोस्रो वर्षमा केही अुनभव संगालेर नगरको विकाशको योजन अघि सारे । पिडितलाई सान्तवना दिदै कार्यपालिकामा योजना बनाई दमकल खरिदका लागि ७० लाख रुपैया वजेट पनि विनियोजन गरेको ढोल २ वर्षसम्म पिटे तर खै यो आर्थिक वर्षमा आउछ भनेको दमकल ? अहिले आएर त नआउने नै भएछ ।

यति मात्रै हैन नगरपालिकाले चालु आर्थिक वर्षमा दमकल ल्याउन भनेर कानेपाखरी, उर्लाबारीसंग सहकार्य भैरहेको प्रचार गर्दै ७० लाख रुपैया विनियोजन गरेको थियो । उर्लावारी र कानेपोखरीमा चालु आर्थिक वर्षमै दमकल आइसक्दा पनि पथरी शनिश्चरेमा भने दमकल ल्याउने कुनै सुरसार छैन् ।

अखिर किन धोकेवाज हुदैछन् हाम्रै मतदानले चुनिएर गाएका प्रतिनिधिहरु ? यो प्रश्नको जवाफ यतिबेला पथरीशनिश्चरे बासीहरुले खोजिरहेका छन् । दमकल खरिद गर्न भनि छुट्टाएको ७० लाख रुपैया कता गयो के कुरामा लगानी भयो ? यसको जवाफ पनि स्थानिय जनताहरुले खोजीरहेका छन् तर जवाफ पाउन सकेका छैनन् ।

अव निर्वाचित जनप्रतिनिधिहरुले सोच्ने बेला आएको छ । जनतालाई जालझेल तिकडम गरेर सपनाका थकियाहरु मात्रै भिराउनु हुन्न भनेर । जनतालाई दिन्छौँ र गर्छौँ भनेर कवुलेका वाचाहरु पनि पुरा गर्नु पर्‍यो, चुनावका बेला ग्रिन सिग्नल दिदै सपना बाड्नेहरु नै आखिरमा आएर धोकेवाज र अवसरवादी हुदा जनता निरास बन्न बाध्य बनेका छन् ।

-कुमार खड्का

सम्बन्धित खवर