बाबा भन्नुहुन्छ-
काँध पाटियो केटा,पैसा पठाइदे !
संगिनी भन्छिन-
अब घर बनाएर छुट्टै बस्नु पर्छ
जे पठाउने हो, छुट्टै पठाइस्योस् !
भाइ भन्छ-
अत्ति भो दाई,
संसार खिच्छु, क्यामेंरा पठाइदे !
बैनी भन्छे-
लाजको मर्नु भो दादा,
मेख मार्ने मोबाइल पठाइदिनुस् !
कहिलेकाहिं दिदीले सुनाउनुहुन्छ-
भिनाजुको नाडीमा राम्रो घडी छैन,
जोरीपारीमा इज्जतै जोगिन्न !
दाईले सिधै भन्नुहुन्न-
बिज्नेस गर्न लगानी पुगेको छैन,
यो शीर आज सम्म अन्त झुकेको छैन !
भाउजु झन आस नै गर्नु हुन्न-
हामीलाई त के नै पो पठाउँथे !
ठूला बडा देवरले ?!
साथीहरू भन्छन-
के पठाउलास् र तँ जस्तो चुइँयाँले
अरु छोड्, दुई चार वटा कालो बोतल पठाईदे !
सरकार भन्छ-
एक्लै भइस् भने बरु,
अरु साथी पठाइदिन्छु
खुरुखुरू रेमिट्टेन्स पठाइदे !
महत्वाकांक्षीहरू भन्छन-
हामी माथि पुग्ने सिंढी बनिदे
अलिकति समाजसेवा पठाइदे !
आमा मात्र एउटी छन जो
मक्किएको मन लिएर
भत्किएको आँगनमा उभिन्छिन !
सुटुक्क आँखाको बादललाई
आशाको पानीले पखालेर हेर्छिन-
आउने जाने चिल गाडीहरूलाई !
र
चुप्पी साँधेर भन्छिन-
हे इश्वर !
मेरो सानेलाई छिट्टै घर पठाइदे !!
✍️हेमन्त गिरी, जापान
