काभ्रे: पछिल्लो समय कृषि तथा पशुपालन प्रति आकर्षित हुनेहरुको संख्या उल्लेखनिय तरिका बाट बढ्दै गएकाे छ ।
कृषि तथा पशुपालनमा आधुनिक विधि अपनाउने युवाहरु प्रशस्त भेटिन्छिन भने त्यस सँगै वैदेशिक रोजगारबाट फर्किएर कृषि तथा पशुपालन पेसामा लाग्ने पनि त्यतिकै छन् । बढे सँगै स्वदेसमै युवाहरु राेजगार बन्दै अात्मानिर्भर बन्दै गएका छन ।
युवाहरुलाई कृषिमा आकर्षण गर्न स्थानीय तह, प्रदेश तथा संघिय सरकार बाट समेत विभिन्न किसिमका अनुदानको व्यवस्था मिलाएको सरकारी निकायले बताएकाे छ । तर यस्तो अनुदान सक्कली कृषकले भन्दा पनि झोले कृषकको पोल्टामा पर्ने गरेको कृषकरुको गुनासाे रहेकाे छ ।
भनसुन चल्ने र पहुँच भएकाहरुले नक्कली फर्म दर्ता गराई अनुदान कुम्ल्याउने गरेको सही कृषकले ऋण सम्म पनि नपाएको उनीहरु बताउँछन् । २०६९ सालबाट एकै पटक ४० ओटा गाईबाट पनौती २ आचार्य गाउँका रमेश आचार्य पशुपालनमा सफल कृषकको रुपमा चिनिन्छिन् ।
६० लाखको गोठ तथा सामग्री व्यवस्थापन र २० लाखको गाई किनेर व्यवसाय शुरु गरेका आचार्यले अहिले ११ ओटा भैंसी पनि थपेका छन् । साना ठूला गरि ४१ ओटा पशु पालेका आचार्य दैनिक १ सय ५० लिटर दुध बेच्छन् ।
उनका छाेरा, श्रीमान् श्रीमती दुई जनाले नै फर्मका सबै काम गर्ने गर्छन् । फर्मबाट वार्षिक १० लाख भन्दा बढि बचत नै गर्दै आएका आचार्यले घरबाटै उत्पादन बेच्ने गरेका छन् । ‘सरकारबाट कृषिकार्यका लागि न्युन ब्याजदरमा ऋण दिने भन्ने पनि सुनिएको हो तर त्यो त हाम्रो लागि होइन रहेछ’ आचार्यले थपे ।
हाम्रौ लागि त सहकारी नै उपयुक्त छन । पनौतीमा रहेको नवदुर्गा र सामुदायिक साकोसबाट आवश्यक ऋण लिएको छु । हामी जस्ता सोझा सिधा कृषककाल लागि बरु सहकारी नै उपयुक्त रहेछ । गाउँका मान्छे दुःख गर्ने मान्छे भनेर विश्वास गरेका छन् १३ देखि १५ प्रतिशत सम्म व्याजमा ऋण लिएको छु उनले बताए ।
पशुपालन पेसामा व्यवसायीकता अपनाएर सफलता हासिल गर्ने आचार्य प्रतिनिधि पात्र मात्र हुन् । उनी जस्ता कृषकको संख्या अहिले जिल्लामा प्रशस्तै भेटिन्छ । यस प्रकारका कृषकका लागि राज्यले कृषकहरुको लागि भन्दै सहुलियत व्याजमा ऋण दिन बैकहरुलाई निर्देशन दिएको छ । कृषकहरुकै लागि भनेर वर्षेनी ठूलो रकम अनुदानका लागि खर्चिएको हिसाब सार्वजानिक हुन्छ । तर मेहनती तथा परिश्रमी परिचय बनाएका कृषकहरु भने यस्ता सुविधाबाट बञ्चित रहेका छन् ।
पछिल्लो समय प्लाष्टिक घरमा खेति गर्ने गाई भैंसी तथा बाख्रा पालन,विभिन्न नगदे तथा तरकारी बालीमा व्यवसायीकता अपनाउने कृषकहरु प्रशस्त रहेका छन् । अधिकांशले आफ्नो आर्थिक व्यवस्थापनका लागि स्थानीय सहकारीहरको नै भर पर्ने गरेका छन् । सोर्सफोर्सको भरमा झोले फर्महरु निरुत्सायित नभए सम्म सही कृषकले अनुदान पाउन नसक्ने उनीहरुको ठहर छ ।
