देसमा कोरोना दिन दुईगुना रात चार गुना बढेको छ । सबैले यो कुरा सुनिराखेकै छौँ आज सम्म मृत्यु हुनेको सङ्ख्या पनि ९ पुगेको छ । झापा सङ्खुवासभा मोरङ लगाएत थुप्रै जिल्लामा कोरोना फैलिएको हल्ला गाँईगुँई सोसियल मिडियामा आएको छ । यो कुरा साच्चो हो त्यसैले सम्बन्धित निकायको पहलमा छुट्टै र उच्च स्तरिय सुरक्षा अपनाएर बजार गाउँ भन्दा केहि टाढा उपचार गर्ने हरेक जिल्लाले एउटा एउटा पाँचहजार माथि क्षमताको अस्थायी अस्पतालहरु बनाउ । हामिलाई पाँच हजार क्षमताको अस्पताल पनि सानो हुने अबस्था आउँदै छ यो अड्कल काट्न तपाई हामीले सक्छौँ ।
पाथिभरा मातालाई घरमा बसेर पुकारे पनि यो युद्ध देस वासी प्रदेश बासि देशीविदेशी सबैले लड्नु परेको छ । लड्नै पर्छ । हामी कोहि यो रोगबाट अछुतो हुन सक्दैनौँ । ब्यत्तिगत रुपमा सबैले सके सम्म सुरक्षा अपनाउन कुनै कुसुर बाकि राख्न पछि पर्नु हुदैन ।
आजकै रफतारमा दिन प्रतिदिन सङ्क्रमितको सङ्ख्या बढ्ने हो भने जिल्ला अस्पताल सरकारी अस्पताल जति पनि कोरोना सङ्क्रमितको लागि छुट्याईएको अस्पतालहरु छन यि अस्पतालहरुले थेग्ने अबस्था बुझिदैन र छैन पनि । त्यसैले ढिला नगरौ, यस्मा म कुन राजनीतिक बिचार बोकेको मान्छे हु ? कुन नेताको झोला ढाडमा छ ? कुन पार्टीले बनाएको धाराको पानि खान्छु ? कम्निष्ट, काङ्ग्रेस, राप्रपा या अन्य ? भनेर मनमा राखेर जोखिमलाई उच्च जोखिममा पुर्याउनु भन्दा नेपाल मेरो देस हो, म नेपालि हु, मैले आपतमा देसको माटो टेकेको रिन तिर्नु पर्छ भन्ने सोच सबैले राखौँ ।
जिल्ला अस्पताल, सरकारी अस्पताल वा स्वास्थ्य चौकिहरुमा कोरोनाको बिरामि मात्र हुने हो भने अन्य बिरामि कहा जाने ? सबैलाई कोरोना मात्र लाग्छ भन्ने छैन । हामिमा अन्य रोगसंग पनि लड्नु छ । यो ठुलो प्रश्न र समस्या हो । कोरोना मात्र रोग हैन अन्य बिरामीले पनि उपचार पाउनु पर्छ । तर ठुलो चुनौति कोरोनाकै छ । अन्य रोगसँग भन्दा कोरोनासंगको युद्ध अहिलेलाई चुनौतिको बिषय बनेको छ । हरेक ठाउँमा सुरुवात शुन्यबाछ भएर एक हुने हो र नेपालमा भएको पनि यहि छ ।
हामिले कोरोना सम्बन्धी उपचार गर्ने बिधि के के हुन भन्ने यतिका दिन सम्ममा सबैले थोरै थोरै अन्य देसलाई हेरेर सिकिरहेका पनि छौँ । यस्को मुख्य उपचार एक आपसको दुरी कायम गरि सुरक्षित हुनु त छदै छ । त्यसमा पनि भोगेर या हेरेर अनुभबी भएर एकले अर्कोलाई सहयोग गर्ने कुरामा पनि हामी संवेदनशील बनौं । हामिले देखेर वा सुनेर पनि कति अनुभव लिएका छौं, यस्लाई पनि साटासाट गर्दै अगाडि बढौँ ।
मुख्यकुरा राहत बाढ्ने रकमले युवाहरुलाई सानो सानो ग्रुप बनाएर रोजगारी दिउँ । यस्ले बेरोजगारीलाई केहि हद सम्म रोक्न सक्छ । राज्यकोषबाट रकम नपुगे अभाव हुने अबस्था आए देस बिदेश बासि सबैले सकेको आर्थिक वा भौतिक सहयोग गरौँ । दुई वा तीन टोलि बनाएर सबै (काम गर्न ईच्छुक) लाई आठ घण्टासम्म सोसियल डिस्टेश्स राखेर काम लगाउ । यो पनि ठुलो राजनीतिक दलका लागि राजनीति हो । अन्तर्राष्ट्रिय स्तरको राजनीति हो । देसले मुहार फेर्ने तपाईहरुका समर्थक बढाउने राजनीति हो । सबै पाटिका नेतागणले यो कुरामा ध्यान दिउँ, सोचौँ । त्यस्ले धेरै ओटा कुराको ब्यबस्थापन हुन्छ ।
युवा स्वरोजगार, आपतकालिन अबस्थाको लागि अस्थाई अस्पताल निर्माण । राहत पाईन मलाई राहात देउ भन्ने जनगुनासोको अन्त्य । आपतमा हामी सबै नेपाली कुनै पाटि हेर्दैनौँ एक ढिक्का हुन्छौँ भन्ने अन्तराष्ट्रिय उदाहारण छ । अहिलेलाई राजनीति भन्दा यि माथिका कुराहरुलाई प्राथमिकतामा राखौँ ।
काङ्ग्रेसले यसो गर्यो भन्यो भक्तपुरको एरिया जति शब्द लेखेर कम्निष्टले टाँस्यो । कम्निष्टले उसो गर्यो भन्यो देश कै क्षेत्रफल जति लामो शब्द लेख्यो टाँस्यो ।
यो राजनीति कटाक्ष गर्ने समय हैन । २०७७÷०७८ को बजेटले पनि शिक्षा लगाएतका केहि कुरामा निरासा उत्पन्न गरे पनि अन्यकुरामा धेरैको चित्त बुझेको देखिन्छ । अस्थायी अस्पताल बनाउने कुरामा पनि राज्यले थप चासो दिनु पर्छ । प्रदेश सरकारले स्थानीय सरकारलाई पनि यो कुरामा परिचालित गर्न आबस्यक छ । चित्त नबुझेका कुराहरुको लागि राज्यका निकायलाई खबरदारी गर्दै सबै भन्दा पहिला कोरोनासँगको युद्धलाई किनारा लगाउँ । जनताको दैनिकि दिन प्रतिदिन खस्कँदो छ । बुझौं सबै पाटि सबै नेता गणहरुलाई अनुरोध छ । राज्यले गरेको छैन भनेर किटेर आरोप लगाउन त सकिदैन सुस्त गतिमा आफ्नो जिम्मेवारी निर्वाह गरे पनि कोरोना संगको युद्धमा राज्य अन्य देसको तुलनामा जति जाग्नु पर्ने हो त्यति जागेको देखिदैन ।
समय हाम्रो लागि अझै सम्म समुन्द्रको गतिमा छ । पहाडका खहरेको गतिमा कुद्नु अगावै सोचौँ, लागि परौँ, कोरोनालाई परास्त गरेर ठुला ठुला राजनीतिक गफ चुटौँला । देश निर्माणका अपत्यारिलो सब्द सोचौँला । मिडिया भेला पारेर छाति पिटेर मिडियाका अगाडि भाषण गरौँला । अहिलेलाई अस्पतालका ढुङ्गा चुटौँ जहाँ छौँ त्यहिबाट जुटौँ । जस्ले जे सकिन्छ त्यहि सहयोग गरौँ राज्यले मात्र धान्न सक्ने अबस्था छैन भने दक्ष अनुभबि ब्यक्तित्वहरुलाई हरेक जिल्लामा सहयोग आवहान गर्ने जिम्मा दिउँ, भ्रष्टहरु यति बेला पनि कसरी सम्पति थुपारेर बस्ने भन्ने दाउमा छन् चिनेर देशको हितमा काम गर्नेहरुलाई लगाउँ । हामीलाई अहिले खोक्रो राजनीतिक गफ भन्दा बिरामी राख्ने अस्पताल, चेक जाँच गर्ने मेडिकल सामाग्री, उच्च स्तरको हरेक गाउँपालिकामा दुई वा सो भन्दा बढि मेडिकल टिमको आबस्यक छ । यो एउटा जिल्लामा मात्र हैन हरेक जिल्लामा हरेक पालिकामा हुन जरुरी देखियो । नत्र हामी न मरे साँप न बजे बासुरी भन्ने उखान जस्तै हुन्छौँ । न उपचार हुन्छ न कोरोनाको अन्त्य । न पाटिको न नेताको राजनीति रहन्छ । चाईनाले छुट्टै अस्पताल छुट्टै मेडिकल टिम छुट्टै सुरक्षा अपनाएर हजारौँबाट शुन्यमा आएको हो । हामी शुन्यमा थियौँ हजारमा पुग्यौँ सम्बन्धित निकायले उपचारमा ध्यान नदिए सङ्क्रमित लाखौँको सङ्ख्यामा र मृतकको सङ्ख्या हजारौँमा पुग्न सक्ने खतरा छ यस्तो परिस्थितीको पर्खाईमा नबसौँ ।
